( شطیاءة ) شطیاءة. [ ش َ ی َءَ ] ( ع مص ) سست شدن در رای خود و تباه عقل گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
شطیاءه
لغت نامه دهخدا
شطیاءة. [ ش َ ی َءَ ] (ع مص ) سست شدن در رای خود و تباه عقل گردیدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: