تالار مولوی

مختصات: ۳۵°۴۲′۹٫۸۶″ شمالی ۵۱°۲۳′۳۵٫۵۴″ شرقی / ۳۵٫۷۰۲۷۳۸۹°شمالی ۵۱٫۳۹۳۲۰۵۶°شرقی / 35.7027389; 51.3932056
وب گاه رسمی
تالار مولوی یکی از تالارهای نمایشیِ تهران است و در خیابان ۱۶ آذر در نزدیکی میدان انقلاب قرار دارد. این تالار از هنگام تأسیس تاکنون میزبان نمایش های تأثیرگذار بسیاری بوده است و بیشتر به نمایش های موج نو و تئاتر تجربی اختصاص دارد. این تالار در زمره معتبرترین تالار تئاتر دانشگاهی ایران قرار دارد. تالار مولوی به عنوان تنها تالار تئاتر دانشگاهی ایران توانسته پذیرای اجراهای موفق دانشجویان و دانش آموختگان تئاتری باشد. این مجموعه زیربخشِ اداره کل امور فرهنگی و اجتماعی دانشگاه تهران است.
نخستین بار در سال ۱۳۴۷ ادارهٔ فعالیت های فوق برنامهٔ دانشگاه تهران به سرپرستی خانم پری صابری شکل گرفت. پری صابری محل فعلی تالار را که یکی از انبارهای مخروبهٔ دانشگاه بود، با تغییر کاربری به تالار مولوی تبدیل کرد. فعالیت این تالار به صورت رسمی با اجرای نمایش ملاقات بانوی سالخورده نوشته فریدریش دورنمات به کارگردانی حمید سمندریان در دی ماه ۱۳۵۱ هجری شمسی آغاز شد. این تالار در سال ۱۳۵۹ هم زمان با انقلاب فرهنگی به مدت سه سال تعطیل شد و پس از بازگشایی از سال ۱۳۶۴ ادارهٔ آن به جهاد دانشگاهی واحد تهران واگذار شد. این تالار در سال ۱۳۸۲ به خاطر بازسازی و تعمیرات مدت چهار ماه تعطیل بود که در این فرصت یک سالن دیگر هم به نام «سالن کوچک» در این مجموعه ساخته شد. تالار مولوی در سال ۱۳۸۹ از مدیریت جهاد دانشگاهی خارج شد و مجدداً زیر نظر اداره کل امورفرهنگی و اجتماعی دانشگاه تهران قرار گرفت. این مجموعه بار دیگر در سال ۱۳۹۳ و به مدت ۱۳ ماه مورد بازسازی کامل در همه حوزهای ابنیه ای، مقاوم سازی، تجهیزاتی و تأسیساتی قرار گرفت و ارتفاع سالن به میزان یک متر افزایش پیدا کرد و نیز یک پلاتو تمرین به مجموعه اضافه گردید.
تالار مولوی از دو سالن تشکیل شده است: سالن اصلی و سالن کوچک.سالن اصلی تالار مولوی با گنجایش ۱۷۰ نفر تماشاگر، با ابعاد ۱۷/۸۰ متر عرض در ۲۳/۵۰ متر طول و ارتفاع ۳ متر، یکی از بهترین سالن های بلک باکس ایران است که قابلیت جا به جایی جایگاه تماشاگران را داراست.سالن کوچک تالار مولوی با گنجایش ۶۰ نفر تماشاگر، با ابعاد ۶ متر طول در ۵/۴۰ متر عرض و ارتفاع ۳ متر فضای خوبی را برای تجربه های دانشجویی در اختیار گروه ها قرار می دهد.

از سالن نمایشی که ۱۳۴۶ش در خیابان ۱۶ آذر، تهران، برای فعالیت های فوق برنامۀ دانشجویان دانشگاه تهران تأسیس شد. اغلب گروه های دانشجویی در این تالار برنامه اجرا کرده اند. در دوره ای دانشجویان با حمایت از نمایش هایی که در تالار مولوی اجرا می شد، خود را مخالف پاره ای از گروه های رسمی و وابسته به نهادهای دولتی نشان می دادند. در دهۀ ۱۳۵۰ استادان دانشگاه نیز نمایش نامه های بسیاری ترجمه و اجرا کردند که با اقبال عمومی دانشجویان مواجه شد. گروه های فعال تئاتری، که نمایش نامه های آنان در این تالار اجرا می شد، در سال هایی که گروه های وابسته به «تئاتر شهر»، «کارگاه نمایش» و تا حدودی «تالار سنگلج» خود را وابسته به تفکر حاکم نشان می دادند، گرایش های سیاسی خود را بروز می دادند. در سال های اولیۀ پس از پیروزی انقلاب اسلامی تالار مولوی از رسالت اصلی خود بازماند، و فعالیت هایش دچار افول شد. ازجمله نمایش نامه هایی که در این تالار اجرا شده عبارت اند از خرده بورژواها نوشتۀ ماکسیم گورکی، تجربه ای بر پیسکودرام از روسودی سان سکوندو، در اعماق اجتماع از گورکی، همشهری از مهدی هاشمی، مستنطق از جی پریستلی، کوچ از بهزاد فراهانی، سانتاکروز از ماکس فریش، زن خوب ایالت سچوان از برتولت برشت، خانۀ برناردا آلبا نوشتۀ فدریکو گارسیا لورکا، میلاد از علاالدین رحیمی، باز این چه شورش است که در خلق عالم است از جواد خالصی، تخت طاووس از سیامک تقی پور، مدرس از حسین مختاری، و پرده برداری از تاجبخش فناییان.