سفالوسپورین

سفالوسپورین ها داروهای بتا-لاکتامی هستند که عملکردشان مشابه پنی سیلین است بدین معنی که باکتریو سید (کشنده باکتری) بوده و از اتصال متقاطع پپتیدو گلیکان جلوگیری به عمل می آورند، ولی از لحاظ ساختمانی با پنی سیلین ها تفاوت دارند. سفالوسپورین ها دارای یک حلقهٔ شش عضوی در کنار حلقهٔ بتا- لاکتام بوده که بر روی دو جایگاه آن در هستهٔ ۷- سفالوسپورانیک اسید، بنیانهایی قرار گرفته اند، در حالی که پنی سیلین ها یک حلقهٔ ۵ عضوی دارند که تنها بر روی یک جایگاه آن، بنیانهایی قرار گرفته است.
لوینسون، وارون. ترجمه مالک نژاد، پرویز. «خلاصه و آزمونهای میکروب شناسی پزشکی». ویرایش نهم
سفالوسپورین های نسل اول عمدتاً علیه کوکسی های گرم مثبت فعال هستند. سفالوسپورین های جدید به نسل های دوم، سوم و چهارم و پنجم تقسیم بندی شده اند به طوری که به ترتیب میزان تأثیر آنها بر باسیل های گرم منفی افزایش یافته است. سفالوسپورین های جدید، همانند پنی سیلین ها، با هدف فعالیت بیشتر در مقابل باسیل های گرم منفی ساخته می شوند. سفالوسپورین ها در مقابل طیف وسیعی از میکرو ارگانیسم ها موثّر بوده، عموماً به خوبی تحمل شده و نسبت به پنی سیلین ها واکنش های افزایش حساسیت کمتری ایجاد می کنند. علی رغم تشابه ساختمانی تنها ۱۰ درصد کسانی که به پنی سیلین حساس هستند با سفالوسپورین ها نیز دچار حساسیت می شوند. سفالوسپورین ها توسط قارچی از جنس سفالوسپوریم تولید می شوند، به غیر از برخی از آنها مانند سفوکسیتین که توسط آکتینو مایست استرپتو مایسس تولید می گردد.
سفالوسپورین ها

سِفالوسْپورین (cephalosporin)
دارویی از گروه پادزی ها، با طیف اثر گسترده، حاصل از نوعی قارچ (جنس سفالوسپوریوم). این داروها به پنی سیلین ها شبیه اند و در عفونت های مقاوم به پنی سیلین به کار می روند. اولین سفالوسپورین از آب آلوده به فاضلاب جدا شد. انواع طبیعی دیگر از کپک های نمونه های خاک به دست آمدند. عوارض جانبی مصرف این گروه از پادزی ها عبارت اند از واکنش های حساسیتی و ناراحتی گوارشی. سفالوسپورین های صناعی را می توان به گونه ای طراحی کرد که برضد عامل بیماریزای خاصی فعال باشند.