سفر دراز روز در شب

سفری طولانی از روز به شب برنده جایزهٔ پولیتزر در سال ۱۹۵۷، یکی از آثار برجستهٔ یوجین اونیل است که با وجود گذشت چند دهه از نگارش آن، هنوز از دیدگاه های متفاوت مورد بررسی قرار می گیرد.
اونیل در این نمایش نامه یک روز غم انگیز از ماه اوت سال ۱۹۱۲ از ساعت هشت و نیم صبح تا نیمه شب را در خانوادهٔ تایرون به تصویر می کشد. چهار شخصیت اصلی نمایش نامه همگی به نحویبا معضل اعتیاد درگیرند. سه شخصیتِ مذکرِ داستان می خواره اند و مادر خانواده به علت عارضه های ناشی از زایمان و تجویز نامناسب مورفین از سوی پزشکی غیرحاذق به مصرف آن معتاد شده است.
پدر خانواده نیز به علت وضع مالی بدی که در گذشته داشته، بسیار مُمسک است و اعضای خانواده، خساست وی را عامل اصلی اعتیاد مادر می دانند و او را ملامت می کنند.داستان سفری طولانی از روز به شب آشکارا مبتنی بر زندگی شخصی اونیل است چرا که پدر خانواده بازیگر تئاتر و مدام در سفر برای اجرای نمایش است و مادر معتاد و دچار حمله های عصبی است.یکی از برادران عیاش و الکُلی و برادر دیگر یادآور برادر کوچک اونیل به نام ادموند است که در دو سالگی مرده و اونیل در اینجا نام یوجین را بر او نهاده است.
نظم های سه گانهٔ لاکان در نمایش نامه ی سیر طولانی روز در شب اثر یوجین اونیلhttps://www.academia.edu/4804203/_

سفر دراز روز در شب (A Long Day\'s Journey into Night)
نمایش نامه ای به قلم یوجین اونیل، نویسنده امریکایی؛ تراژدیِدردناکی از خانوادۀ تایرونِبازیگر، براساس زندگی خانوادۀ خود نویسنده. این اثر که اونیل آن را در ۱۹۴۱ نوشت در ۱۹۵۶، پس از مرگ نویسنده منتشر شد، و به کرّات به نمایش درآمد؛ فیلمی سینمایی نیز از روی آن ساخته شد. در این نمایش نامه بازیگری خسیس به نام جیمز تایرون، در برابر اعتیاد به مورفینِ همسرش چاره ای نمی یابد؛ دو پسرش جِیمیو اِدموند، که مسلول اند، به سبب زوال روانیِ مادرشان، به افسردگی و میخوارگی در می غلتند.