سعید طایی

سعید طایی مشهور به الحکیم الکامل و زین الشعرا از شاعران فارسی زبان سدهٔ ششم هجری قمری است. از زندگی طایی اطلاعی در دست نیست و تنها می دانیم که عوفی او را در شمار آل سلجوق عراق به شمار آورده است.
عوفی در لباب الالباب دربارهٔ سعید طایی چنین می نویسد: .mw-parser-output blockquote.templatequote{margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite{line-height:1em;text-align:right;padding-right:2em;margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite cite{font-size:85%}
شعر سعید طائی مایه ای دریایی است. هر نوایی که از آن عندلیب آستان فصاحت به گوش جان مشتاقان بی نوا رسیدست، همه طرب انگیز و دل آویز بودست؛ و چون در انقراض دهور و انقضاء سرور، ناپایداریِ ایامِ دولت و سرعتِ زوالِ موسمِ راحت، به چشم حقیقت نظر کرد، از برای تسلیت مهجوران و تنبیه مسروران این ابیات لطیف آبدار بپرداخت و این قلاید درر و غرر به دست صنعت بیان بساخت…
امروزه از اشعار طایی تنها یک قصیده برجسته و مشهور در دسترس است که نشانگر مقام بلند شعری و فصاحت ژرف اوست. این قصیده در لباب الالباب عوفی آورده شده است.

سعید طایی (قرن ۶ق)
شاعر ایرانی. از سرایندگان اواخر دورۀ سلجوقیان در عراق بود. عوفی در لباب الالباب از او با لقب زین الشعرا یاد کرده و پس از ستودن قدرت شاعری طایی قصیده ای از او در تذکرۀ خود آورده است.