<p><span class=""hl"">زبا.</span> [ زَب ْ با ] (اِخ ) لغتی است در زباء. لقب ملکه ٔ روم . (تاج العروس ). رجوع به زباء شود.<br></p>

زبا. [ زَب ْ با ] (اِخ ) لغتی است در زباء. لقب ملکه ٔ روم . (تاج العروس ). رجوع به زباء شود.

لغت نامه دهخدا

<span class=""hl"">زبا.</span> [ زُ ] (ع اِ) پشته های بلند که سیل بدان نرسد. (غیاث اللغات ) (آنندراج ) <span class=""hl"">:</span> <br>چه روی راه تردد قضی الامر فقم <br>چه کنی نقش تخیل بلغ السیل زباه .<br> <p class=""author"">انوری .</p><br>رجوع به زبی شود.<br>

زبا. [ زُ ] (ع اِ) پشته های بلند که سیل بدان نرسد. (غیاث اللغات ) (آنندراج ) : چه روی راه تردد قضی الامر فقم چه کنی نقش تخیل بلغ السیل زباه . انوری . رجوع به زبی شود.

<div class="boxBd">زبا. [ زُ ] ( ع اِ ) پشته های بلند که سیل بدان نرسد. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) : <br>چه روی راه تردد قضی الامر فقم <br>چه کنی نقش تخیل بلغ السیل زباه .<div class="au">انوری.</div>رجوع به زبی شود.<br><hr>زبا. [ زَب ْ با ] ( اِخ ) لغتی است در زباء. لقب ملکه روم. ( تاج العروس ). رجوع به زباء شود.</div>

زبا. [ زُ ] ( ع اِ ) پشته های بلند که سیل بدان نرسد. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) : چه روی راه تردد قضی الامر فقم چه کنی نقش تخیل بلغ السیل زباه . انوری. رجوع به زبی شود. زبا. [ زَب ْ با ] ( اِخ ) لغتی است در زباء. لقب ملکه روم. ( تاج العروس ). رجوع به زباء شود.

پشته های بلند که سیل به آن نرسد

زبا

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا