شالک

شالک، تبریزی، (نام علمی: Populus nigra) ، درختی است که ارقام مختلفی از آن در ایران می روید.در تبریز با نام لشه قَلَمه مشهور است و در اکثراً باغات آن منطقه به عنوان مرز باغات و مزارع کاشته می شود.
درختی است که ارتفاع آن تا سی متر می رسد. شاخه های آن موجی و فاقد جهت های ریشه جوش است. جوانه های آن زرد رنگ، معطر و چسبناک است. برگها سبز براق، پهن، یا لوزی نوک تیز هستند. تکثیر آن از طریق قلمه صورت می گیرد.
جوانه های شالک صمغ دارای گلوکوزیدهای سالیسین ، پوپولین و کریزین است. مقداری اسانس روغنی فرّار نیز در آن یافت می شود.
در طب سنتی از برگ ها و سرشاخه های گل دار این گیاه برای درمان بواسیر، روماتیسم، نقرس و سیاتیک استفاده می شود. این گیاه مدر، ضد عفونی کننده و مقوی هاضمه نیز می باشد.