<div class="boxBd">زبان برافشاندن. [ زَب َ اَ دَ ] ( مص مرکب ) گویا در این شعر به معنی زبان جنبانیدن و سخن گفتن یا شعر سرودن است : <br>مکیده ام لب لعلی که از مکیدن آن <br>شمیم مشک دمد گر زبان برافشانم.<div class="au">حسین ثنائی ( از آنندراج ).</div>رجوع به ارمغان آصفی ج 2 ص 3 شود.</div>

زبان برافشاندن. [ زَب َ اَ دَ ] ( مص مرکب ) گویا در این شعر به معنی زبان جنبانیدن و سخن گفتن یا شعر سرودن است : مکیده ام لب لعلی که از مکیدن آن شمیم مشک دمد گر زبان برافشانم. حسین ثنائی ( از آنندراج ). رجوع به ارمغان آصفی ج 2 ص 3 شود.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">گویا در بن شعر بمعنی زبان جنبانیدن و سخن گفتن یا شعر سرودن است</div>

گویا در بن شعر بمعنی زبان جنبانیدن و سخن گفتن یا شعر سرودن است

زبان برافشاندن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا