( شاغرة ) شاغرة. [ غ ِ رَ ] ( ع ص ) تأنیث شاغر: ارض شاغرة؛ زمین خالی از مانع و نگاهبان. ( منتهی الارب ). بلدة شاغرة برجلها؛ ای لم تمنع من غارة احد لخلوها. ( اقرب الموارد ). || ارض شاغرة؛ زمین فراخ. ( منتهی الارب ).
شاغرة. [ غ ِ رَ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ). قال ابن درید: شاغرة موضع. ( معجم البلدان ).
شاغرة. [ غ ِ رَ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ). قال ابن درید: شاغرة موضع. ( معجم البلدان ).