زن بدان جهت که تابع شوی خود است
شاعه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( شاعة ) شاعة. [ ع َ ] ( ع اِ ) زن بدان جهت که تابع شوی خود است. ( منتهی الارب ). الزوجة لمشایعتها الزوج. «هل لک من شاعة»؛ ای زوجة. ( اقرب الموارد، ذیل ش ی ع ). || خبرهای پریشان. ( منتهی الارب ).
شاعة. [ ع َ ] (ع اِ) زن بدان جهت که تابع شوی خود است . (منتهی الارب ). الزوجة لمشایعتها الزوج . «هل لک من شاعة»؛ ای زوجة. (اقرب الموارد، ذیل ش ی ع ). || خبرهای پریشان . (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: