( شاعیة ) شاعیة. [ ی َ / ی ْ ی َ ] ( ع ص ) مؤنث شاعی. ج ، شواع. ( اقرب الموارد ). «و جأت الخیل شواعی و شوائع»؛ ای متفرقه. ( اقرب الموارد ). جأت الخیل شواعی ؛ آمدند اسبان متفرق. ( منتهی الارب ).
شاعیة. [ عی ی َ ] ( اِخ ) نام یکی از فرق غلاة است. ( خاندان نوبختی ص 258 از خطط مقریزی ج 4 ص 177 ).
شاعیة. [ عی ی َ ] ( اِخ ) نام یکی از فرق غلاة است. ( خاندان نوبختی ص 258 از خطط مقریزی ج 4 ص 177 ).