یکی از شبانان داود است
شافاط
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شافاط. (اِخ ) یکی از شبانان داود است . (قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. (عبری ، ص ، اِ) قاضی . (قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( عبری ، ص ، اِ ) قاضی. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) یکی از جاسوسان سبط شمعون بود. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) یکی از سلسله سلطنتی یهودا. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) از رؤسای سبط جاد. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) یکی از شبانان داود است. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) یکی از جاسوسان سبط شمعون بود. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) یکی از سلسله سلطنتی یهودا. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) از رؤسای سبط جاد. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) یکی از شبانان داود است. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. (اِخ ) از رؤسای سبط جاد. (قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. (اِخ ) یکی از جاسوسان سبط شمعون بود. (قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. (اِخ ) یکی از سلسله ٔ سلطنتی یهودا. (قاموس کتاب مقدس ).
کلمات دیگر: