شکر کردن
سجده کنان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سجده کنان. [ س َ / س ِ دَ / دِ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) در حال سجده. بحالت سجده :
خاتونی از عرب همه شاهان غلام او
سمعاً و طاعه سجده کنان هفت کشورش.
من همچو خوشه سجده کنان پیش عرعرش.
خاتونی از عرب همه شاهان غلام او
سمعاً و طاعه سجده کنان هفت کشورش.
خاقانی.
گیسو چو خوشه تافته و زبهر عید وصل من همچو خوشه سجده کنان پیش عرعرش.
خاقانی.
کلمات دیگر: