شراب خوردن

( مصدر ) باده نوشیدن می خوردن .

شراب خوردن. [ ش َ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) می گساردن. باده نوشیدن. باده خوردن : ساتگینی آوردند و نشاط تمام رفت و آن شراب خوردن به پایان آمد. ( تاریخ بیهقی ص 346 ). آلات ملاهی را بشکستندو هیچ کس را زهره نبود که آشکارا شراب خوردی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 543 ). نیک احتیاط باید کرد تا میان لشکر لاهور آمیختگی نشود و شراب خوردن و چوگان زدن نباشد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 271 ). اگر شراب ندانی خورد زهر است و اگر بدانی خوردن پادزهر. ( قابوسنامه ).
بتندی گفت آری من شراب از مجلسی خوردم
که مه پیرامن شمعش نیارد برد پروانه.ای برادر اگر شراب خوری
با تو گویم که چونش باید خورد.