ستم رسده مظلوم
ستم یافته
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ستم یافته. [ س ِ ت َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) ستم رسیده. مظلوم. جفا دیده. جورکش :
توانایی و دانش و داد ازاوست
بهر جا ستم یافته شاد از اوست.
چو آهن ببوته درون تافته.
راست چون موی درآرد ز خمیر.
توانایی و دانش و داد ازاوست
بهر جا ستم یافته شاد از اوست.
فردوسی.
اگر نیستم من ستم یافته چو آهن ببوته درون تافته.
فردوسی.
دست عدل تو ستم یافته راراست چون موی درآرد ز خمیر.
سوزنی.
کلمات دیگر: