لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">درادر. [ دَ دِ ] ( ع اِ ) ج ِ دردر. رجوع به دردر شود. <hr>درادر. [ ] ( اِ ) درختی است بزرگ با گل زرد و برگ خاردار و میوه ای چون شاخهای دفلی پررطوبت و چون برسد از آن پشه بیرون آید و بدین جهت آن را درخت پشه می گویند. ( تذکره ضریر انطاکی ص 156 ).</div>

درادر. [ دَ دِ ] ( ع اِ ) ج ِ دردر. رجوع به دردر شود. درادر. [ ] ( اِ ) درختی است بزرگ با گل زرد و برگ خاردار و میوه ای چون شاخهای دفلی پررطوبت و چون برسد از آن پشه بیرون آید و بدین جهت آن را درخت پشه می گویند. ( تذکره ضریر انطاکی ص 156 ).

فرهنگ فارسی

درادر. [ ] (اِ) درختی است بزرگ با گل زرد و برگ خاردار و میوه ای چون شاخهای دفلی پررطوبت و چون برسد از آن پشه بیرون آید و بدین جهت آن را درخت پشه می گویند. (تذکره ٔ ضریر انطاکی ص 156).

درادر. [ ] (اِ) درختی است بزرگ با گل زرد و برگ خاردار و میوه ای چون شاخهای دفلی پررطوبت و چون برسد از آن پشه بیرون آید و بدین جهت آن را درخت پشه می گویند. (تذکره ٔ ضریر انطاکی ص 156 ).