خدای نامک

خدای نامک تقریر همهٴ حماسه های ایرانی از زمان گیومرث (آدم دین زرتشتی) تا خسرو پرویز (۶۲۷)، که در اثنای پادشاهی یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی (۶۳۴ تا ۶۴۲)، به وسیلهٴ دهقان دانشور تألیف شد. تکامل نهایی آن را در شاهنامه فردوسی می توان یافت (نیمهٴ اول سدهٴ یازدهم میلادی)؛ اثری به زبان پهلوی است. مقایسهٴ این متن با قسمت های معادل آن در شاهنامه، وفاداری فردوسی را نسبت به مآخذ خویش ثابت می کند. ابن مقفع در قرن ۸ میلادی این خدای نامک را به عربی ترجمه کرد و به صورت وسیعی مورد استفادهٴ مورخان مسلمان قرار گرفت؛ که هر دو برگردان پهلوی و عربی آن از دست رفته است.