<div class="boxBd">خذواء. [ خ َ ] ( ع ص ) «اذن خذواء» گوش سبک و سست شنوا. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از ناظم الاطباء ). «اتان خذواء»؛ ماده خر سست گوش. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). <hr>خذواء. [ خ َ ] ( اِخ ) نام دو اسبند. ( از منتهی الارب ).</div>

خذواء. [ خ َ ] ( ع ص ) «اذن خذواء» گوش سبک و سست شنوا. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از ناظم الاطباء ). «اتان خذواء»؛ ماده خر سست گوش. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). خذواء. [ خ َ ] ( اِخ ) نام دو اسبند. ( از منتهی الارب ).

لغت نامه دهخدا

خذواء. [ خ َ ] (اِخ ) نام دو اسبند. (از منتهی الارب ).

خذواء. [ خ َ ] (اِخ ) نام دو اسبند. (از منتهی الارب ).

خذواء. [ خ َ ] (ع ص ) «اذن خذواء» گوش سبک و سست شنوا. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از ناظم الاطباء). «اتان خذواء»؛ ماده خر سست گوش . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).

خذواء. [ خ َ ] (ع ص ) «اذن خذواء» گوش سبک و سست شنوا. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از ناظم الاطباء). «اتان خذواء»؛ ماده خر سست گوش . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).