خذاء. [ خ َ ] (ع اِمص ) سبکی و سستی شنوایی . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد).

خذاء. [ خ َ ] (ع اِمص ) سبکی و سستی شنوایی . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">خذاء. [ خ َ ] ( ع حامص ) فروتنی نمودن و منقاد کسی شدن. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از متن اللغة ). مصادر دیگر آن : خذه. خذوء. <hr>خذاء. [ خ َ ] ( ع اِمص ) سبکی و سستی شنوایی. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ).</div>

خذاء. [ خ َ ] ( ع حامص ) فروتنی نمودن و منقاد کسی شدن. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از متن اللغة ). مصادر دیگر آن : خذه. خذوء. خذاء. [ خ َ ] ( ع اِمص ) سبکی و سستی شنوایی. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ).

خذاء. [ خ َ ] (ع حامص ) فروتنی نمودن و منقاد کسی شدن . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از متن اللغة). مصادر دیگر آن : خذه . خذوء.

خذاء. [ خ َ ] (ع حامص ) فروتنی نمودن و منقاد کسی شدن . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از متن اللغة). مصادر دیگر آن : خذه . خذوء.