( ستیز آوری ) کینه کشی خصومت رانی
ستیز اوری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ستیزآوری ) ستیزآوری. [ س ِ وَ ] ( حامص مرکب ) کینه کشی. خصومت رانی. مجادله :
ستیز آوری کار آهرمن است
ستیزه بپرخاش آبستن است.
ستیز آوری کار آهرمن است
ستیزه بپرخاش آبستن است.
اسدی.
کلمات دیگر: