کنایه از کسی است که بسیار بردبار است
زمین حلم
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زمین حلم. [ زَ ح ِ ] ( ص مرکب ) در بیت زیر ظاهراً کنایه از کسی که بسیار بردبار باشد :
ردی دانش آرای یزدان پرست
زمین حلم و دریادل و راددست.
ردی دانش آرای یزدان پرست
زمین حلم و دریادل و راددست.
اسدی.
کلمات دیگر: