وسکس

پادشاهی وسکس یا پادشاهی ساکسون غربی (به انگلیسی: Kingdom of Wessex، به انگلیسی باستان: Westseaxna rīce) یکی از پادشاهی های آنگلو-ساکسون در جنوب غربی انگلستان بود که در آغاز سدهٔ ششم میلادی توسط سردیک وسکس پایه گذاری شد و تا سدهٔ دهم میلادی ادامه یافت و فرمانروایان آن در نهایت به پادشاهی کل انگلستان دست یافتند. تقریباً شهرستان های امروزی همپشایر، دورست، ویلتشایر و سامرست، سرزمین وسکس را در گذشته تشکیل می داده اند که گاهی تا شمال رود تیمز نیز ادامه می یافت، اما سرانجام به سمت غرب گسترش پیدا کرد و دوون و کورنوال نیز جزئی از وسکس شدند.
بریتانیا
∟ Southern England
Wyvern
مختصات: ۵۱°۱۲′شمالی ۲°۰۰′غربی / ۵۱٫۲°شمالی ۲°غربی / 51.2; -2
وسکس از دو شهرک به وجود آمد: یکی (بنا بر نوشته های «وقایع نگاری آنگلوساکسونی») توسط سردیک و پسر (یا نوه اش) سینریک پایه گذاری شد که در ۴۹۴ یا ۴۹۵ وارد همپشایر شده بودند و در ۵۰۰ یا ۵۱۹ به مقام شاهی رسیدند و دیگری که بر پایهٔ مشاهدات باستانشناسی در ناحیهٔ تیمز علیا قرار داشت و مردمش احتمالاً از شمال شرقی بدان وارد و در آنجا سکنی گزیده بودند. همچنین در «وقایع نگاری آنگلوساکسونی» آمده است که این مناطق تا ۵۷۱ که کاتوُولف (احتمالاً یکی از اعضای خاندان سلطنتی وسکس) موفق به تصرف لوتن، آیلسبری، بنزینگتون (بنسون امروزی در آکسفوردشایر) و آینزهام شد در دست بریتون ها قرار داشت. با این حال مطالعات باستانشناسی نشان می دهد که سابقهٔ سکونت در این مناطق به پیش از بریتون ها باز می گردد.

وِسِکْس (Wessex)
مملکت پادشاهی ساکسون های غربی در انگلستان. تأسیس آن را در حدود ۵۰۰م به سردیک نسبت داده اند. قلمرو این پادشاهی همپشر، دورسِت، ویلتشر، سامرست، دِوُن، و برکشر پیشین را دربرمی گرفت. در ۸۲۹ م، اِگبرت حاکمیت ساکسون غربی را بر سراسر انگلستان برقرار کرد.