بت ذوالخلصه

[ویکی فقه] بت ذوالخلصة. ذو الخلصة، بت خثعم و بجیله بود. این بت، صخره سفیدی بود که شکل تاجی بر سر آن تراشیده بودند. این بت در یمن بود و بتخانۀ آن را «کعبه یمانی» می گفتند.
ذوالخَلَصَه، بت یا بتخانه ای در جنوب مکه و معبود پاره ای از قبایل عرب در روزگار جاهلیت بود. به جز ضبط یادشده که صحیح تر به نظر می رسد، این نام به صورت ذوالخُلُصه، ذوالخَلْصَه و ذوالخَلُصَه نیز ذکر شده است.سبب این نام گذاری شاید آن بوده است که پرستندگانش خود را جزو پاکان می دانستند. در بیشتر منابع، ذوالخلصه نام خانه یا بتخانه ای دانسته شده که این بت در آن قرار داشته است، اما بعضی این نظر را درست ندانسته اند، زیرا به گفته آنان، ذو فقط به اسم جنس اضافه می شود؛ ازاین رو، ذوالخلصه را نام بت دانسته اند، نه بتخانه. از مرثیه ای که زنی از قبیله خَثْعَم، درباره انهدام ذوالخلصه به دست جریربن عبداللّه بَجَلی سروده است، معلوم می شود که ذوالخلصه الهه (بت مؤنث) بوده است.