آنکس که زیاد مدح خلق کند
بثی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بثی. [ ب َث ْ ی ی ] ( ع ص ، اِ ) آنکس که زیاد مدح خلق کند. ( از اقرب الموارد ). بسیار مدح کننده مردم. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || بسیاربار. ( از اقرب الموارد ). مردم بسیارخشم. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).
دانشنامه اسلامی
کلمات دیگر: