خثله. [ خ َ ل َ / خ َ ث َ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) زن کلان شکم. ( از منتهی الارب ) المراءة الضخمة البطن. ( از متن اللغة ). ج ، خَثَلات یا خَثْلات. || مابین ناف و زهار. ( از منتهی الارب ) ( از متن اللغة ). منه : خثلة البطن ، یقال : طعنه فی خثلة بطنه و فی خثلتی الم کالعشی. ( از اقرب الموارد ). || معده. محل طعام. خثله در انسان چون کرش است در گوسفند. ( از متن اللغة ).
خثله
لغت نامه دهخدا
کلمات دیگر: