دجن

دجن . [ دَ ] (ع اِ) باران کثیر. باران بسیار. ج ، ادجان . دُجُن . دِجان . || تاریکی ابر برهم نشسته . (منتهی الارب ). سایه ٔ میغ. (مهذب الاسماء). || یوم دجن به ترکیب اضافی و توصیفی هر دو درست است . (منتهی الارب ).

دجن . [ دَ ] (ع مص ) الفت و انس گرفتن کبوتر و همچنین گوسپند. || فروپوشیدن ابر آسمان و زمین را. (منتهی الارب ). گرفتن هوا. گرفتن آسمان . پوشیدن ابر آسمان را. پوشیدن مه آسمان را. ابر شدن پوشیدن میغ آسمان را. (زوزنی ). تاریک شدن روزاز ابر. (تاج المصادر بیهقی ). تاریک شدن . (دهار).

دجن . [ دُ ج ُ ] (ع اِ) ج ِ دَجن . (منتهی الارب ).

دجن . [ دُ ج ُن ن ] (ع ) ج ِ دُجنة. || تاریکی . || ابر تاریک برهم نشسته ٔ بی باران . || فروپوشیدگی ابر به تاریکی و تراکم . (منتهی الارب ).