لغت نامه دهخدا

خجاف . [ خ ِ ] (ع اِ) ج ِ خجیف . (از منتهی الارب ). رجوع به «خجیف » شود.

خجاف . [ خ ِ ] (ع اِ) ج ِ خجیف . (از منتهی الارب ). رجوع به «خجیف » شود.

<div class="boxBd">خجاف. [ خ ِ ] ( ع اِ ) ج ِ خجیف. ( از منتهی الارب ). رجوع به «خجیف » شود. <hr>خجاف. [ خ َج ْ جا ] ( ع ص ) متکبر. ( از متن اللغة ). با کبر. با نخوت. بد دماغ.</div>

خجاف. [ خ ِ ] ( ع اِ ) ج ِ خجیف. ( از منتهی الارب ). رجوع به «خجیف » شود. خجاف. [ خ َج ْ جا ] ( ع ص ) متکبر. ( از متن اللغة ). با کبر. با نخوت. بد دماغ.