کِرم چاله در فیزیک یک پل میانبر فرضی در فضازمان است.
ویکی پدیای انگلیسی:
(کرم چاله ها) ساختار و بُعد فضا و زمان را شکسته و باعث ایجاد تونلی و حفره ای می شوند که سرعت یک ماده در آن از سرعت نور بیشتر خواهد شد. همچنین کرم چاله ها بُعد و ساختار فضا را نیز شکافته و آن را جمع می کنند که این باعث کوتاه شدن مسافت بین دو نقطه در فضا می گردد.
ساختن واژه «کرم چاله یا کرمچاله» و «سیاه چاله فضایی» به جان ویلر نسبت داده شده است. با این حال در دهه ۱۹۳۰ (میلادی) اینشتین و روزن با به کار بردن غوطه وری متریک شوارتزشیلد در فضای استوانه ای، معادله غوطه وری یک کرم چاله گذرناپذیر و ناایستا که «پل اینشتین - روزن» نامیده می شود را به دست آوردند. یک سال پس از ارائهٔ نظریه نسبیت عام به وسیله آلبرت اینشتین، سال ۱۹۱۶ فلام دریافت که از بررسی شوارتزشیلد معادلات میدان اینشتین می توان پاسخ کرم چاله ای به دست آورد. این گونه کرمچاله، «کرمچاله شوارتزشیلد» نامیده شده است.
یکی از جنبه های جالب کرم چاله ها، به کاربردن آن ها برای انجام سفر در فضازمان است. می دانیم که فاصله زمین تا نزدیک ترین ستاره به جز خورشید، نزدیک به ۴٫۲۸ سال نوری می باشد. پس نور با سرعت تقریباً ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه بیش از ۴ سال طول می کشد تا به این ستاره برسد. اکنون ما با فناوری امروزه بیش از یک میلیون و سیصد هزار سال زمان نیاز داریم تا به این ستاره برویم که برای آدمی نشدنی است. این گونه برمی آید که با انگارهٔ بودن کرم چاله، می توان از یک سو به درون آن رفت و تقریباً بلافاصله پس از خروج از سوی دیگر، در جایی دوردست از جهان سر درآورد. در این چهارچوب می توان از جهانی دیگر نیز سر درآورد.
ویکی پدیای انگلیسی:
(کرم چاله ها) ساختار و بُعد فضا و زمان را شکسته و باعث ایجاد تونلی و حفره ای می شوند که سرعت یک ماده در آن از سرعت نور بیشتر خواهد شد. همچنین کرم چاله ها بُعد و ساختار فضا را نیز شکافته و آن را جمع می کنند که این باعث کوتاه شدن مسافت بین دو نقطه در فضا می گردد.
ساختن واژه «کرم چاله یا کرمچاله» و «سیاه چاله فضایی» به جان ویلر نسبت داده شده است. با این حال در دهه ۱۹۳۰ (میلادی) اینشتین و روزن با به کار بردن غوطه وری متریک شوارتزشیلد در فضای استوانه ای، معادله غوطه وری یک کرم چاله گذرناپذیر و ناایستا که «پل اینشتین - روزن» نامیده می شود را به دست آوردند. یک سال پس از ارائهٔ نظریه نسبیت عام به وسیله آلبرت اینشتین، سال ۱۹۱۶ فلام دریافت که از بررسی شوارتزشیلد معادلات میدان اینشتین می توان پاسخ کرم چاله ای به دست آورد. این گونه کرمچاله، «کرمچاله شوارتزشیلد» نامیده شده است.
یکی از جنبه های جالب کرم چاله ها، به کاربردن آن ها برای انجام سفر در فضازمان است. می دانیم که فاصله زمین تا نزدیک ترین ستاره به جز خورشید، نزدیک به ۴٫۲۸ سال نوری می باشد. پس نور با سرعت تقریباً ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه بیش از ۴ سال طول می کشد تا به این ستاره برسد. اکنون ما با فناوری امروزه بیش از یک میلیون و سیصد هزار سال زمان نیاز داریم تا به این ستاره برویم که برای آدمی نشدنی است. این گونه برمی آید که با انگارهٔ بودن کرم چاله، می توان از یک سو به درون آن رفت و تقریباً بلافاصله پس از خروج از سوی دیگر، در جایی دوردست از جهان سر درآورد. در این چهارچوب می توان از جهانی دیگر نیز سر درآورد.
wiki: کرم چاله