منگیستو هایله ماریام

منگیستو هایله ماریام (Mengistu Haile Mariam) (زاده ۲۱ مه ۱۹۳۷) سیاستمدار اتیوپیایی بود که از ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۱ ریاست جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی را برعهده داشت.
Coppa, Frank. 2006. "Mengistu Haile Mariam." Encyclopedia of Modern Dictators: From Napoleon to the Present, Frank Coppa, ed. , pp. 181–183. Peter Lang Publishing. ISBN 978-0-8204-5010-0.
در جریان اقدامی که با انتقاد فراوان روبرو بود و از آن به عنوان «وحشت سرخ» یاد می شد، هزاران نفر از کسانی که مظنون به مخالفت با منگیستو هایله ماریام بودند به قتل رسیده و اجساد آنان در خیابان ها انداخته شد. منگیستو هایله ماریام و یارانش متهم به نسل کشی، جنایت علیه بشریت، قتل هایله سلاسی، امپراتور پیشین اتیوپی و ابونا تفلووس، اسقف اعظم کلیسای ارتدوکس اتیوپی در دوران مشهور به «وحشت سرخ» هستند.
رژیم نظامی مارکسیست، با رهبری منگیستو هایله ماریام در اتحاد با شوروی، تغییرات انقلابی را آغاز کرد، ولی، حتی با وجود کمک از سوی کوبا، نتوانست بر جنبشهای تجزیه طلب چریکی در اریتره و تیگره غلبه کند.
منگیستو هایله ماریام در سال ۱۹۷۴ در کودتایی شرکت داشت که موجب به قدرت رسیدن گروه «درگ- جونتا» شد. کودتاچیان، امپراتور هایله سلاسی را خلع و وی را به جوخه اعدام سپردند. گروه درگ پس از یک رشته جنگ قدرت خونین داخلی در نهایت از سال ۱۹۷۷ تا سال ۱۹۹۱ توسط منگیستو اداره می شد. سیاست مورد علاقه منگیستو همان خشونت و کشتار و وحشت بود و ده ها هزار اتیوپیایی قربانی این سیاست شدند. حکومت منگیستو مخالفان سیاسی خود را شکنجه می کرد و برای سرکوبی شورشیان و افراد غیرنظامی از به کارگیری بمب های ناپالم و خوشه ای ابایی نداشت.

مِنْگیسْتو، هایْله ماریام (۱۹۳۷)(Mengistu, Haile Mariam)
مِنْگیسْتو، هایْله ماریام
نظامــــی و سیاســـتمدار سوسیالیست اهل اتیوپی، از ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۱ رئیس کشور و از ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۱ رئیس جمهور اتیوپی. طی کودتایی قدرت را به دست گرفت و با برقراری رژیم ارعاب، هرگونه مخالفت مؤثری را از میان برداشت. مشکلات جدّی ناشی از خشکسالی و قیام های جدایی طلبانه را با کمک اتحاد شوروی و غرب از سر گذراند، تا این که سرانجام با عملیات خشونت بار نیروهای شورشی سرنگون شد. منگیستو، با درجۀ افسری ارتش اتیوپی، در سرنگونی امپراتور هایله سلاسی در ۱۹۷۴ شرکت داشت و در ۱۹۷۷ نیز، با رهبری کودتای دیگری، به ریاست دولت رسید. در ۱۹۸۷، حکومت غیرنظامیان ظاهراً از سر گرفته شد، اما یگانه حزب قانونی کشور، حزب کارگران اتیوپی، با خط مشی مارکسیست ـ لنینیستی، بود. در مه ۱۹۹۱، دو نیروی جدایی طلب پایتخت اتیوپی، آدیس آبابا، را تصرف کردند و منگیستو از کشور گریخت و سرانجام زیمبابوه به وی پناهندگی داد. در ۱۹۹۵، به اتهام کشتار جمعی، که با ترور امپراتور هایله سلاسی و مرگ هزاران تن از هوادارانش طی دورۀ معروف به وحشت سرخ (۱۹۷۷ـ۱۹۷۹) در ارتباط بود، غیاباً محاکمه شد. در نوامبر ۱۹۹۵، از سوء قصدی نافرجام جان به در برد.