یک عصب محیطی یا عصب یا پَی (به انگلیسی: Peripheral nerve)، بخشی از دستگاه عصبی محیطی است که خود از مجموعه رشته های عصبی(فیبرهای عصبی) تشکیل می گردد.فیبرهای عصبی در داخل یک عصب محیطی، به دسته هایی تقسیم می شوند که هر کدام یک فاسیکول (دسته عصبی) نامیده می شوند.اعصاب محیطی حاوی رشته های عصبی مختلف جهت عضلات، پوست، عروق، مفاصل، استخوان ها و غدد هستند.
رشته ها یا فیبرهای حرکتی که به عضلات می روند
رشته ها یا فیبرهای حسی
فیبرهای خودکار که خود حرکتی محسوب می شوند(مثلاً رشته های سمپاتیک اعصاب محیطی اندام فوقانی یا اندام تحتانی)
دستگاه عصبی محیطی شامل ۳۱ جفت عصب نخاعی، دوازده جفت عصب مغزی(به غیر از بویایی و بینایی) و دستگاه عصبی خودکار است.
ریشه های اعصاب خارج شده از نخاع، با هم شبکه های عصبی را تشکیل می دهند و از این شبکه ها(مثلاً شبکه بازویی، کمری، خاجی)تنه های اعصاب محیطی اعضاء و اندام ها به وجود می آیند.
یک عصب محیطی ممکن است دارای فیبرهای حسی یا حرکتی یا حسی-حرکتی باشد.به طورکلی اجزای یک عصب محیطی عبارتنداز:
رشته ها یا فیبرهای حرکتی که به عضلات می روند
رشته ها یا فیبرهای حسی
فیبرهای خودکار که خود حرکتی محسوب می شوند(مثلاً رشته های سمپاتیک اعصاب محیطی اندام فوقانی یا اندام تحتانی)
دستگاه عصبی محیطی شامل ۳۱ جفت عصب نخاعی، دوازده جفت عصب مغزی(به غیر از بویایی و بینایی) و دستگاه عصبی خودکار است.
ریشه های اعصاب خارج شده از نخاع، با هم شبکه های عصبی را تشکیل می دهند و از این شبکه ها(مثلاً شبکه بازویی، کمری، خاجی)تنه های اعصاب محیطی اعضاء و اندام ها به وجود می آیند.
یک عصب محیطی ممکن است دارای فیبرهای حسی یا حرکتی یا حسی-حرکتی باشد.به طورکلی اجزای یک عصب محیطی عبارتنداز:
wiki: عصب محیطی