قطع عضو کشتگان جنگی ژاپنی توسط آمریکاییان. در جریان جنگ جهانی دوم، برخی از کارکنان نظامی ایالات متحده اعضای بدن کارکنان خدماتی مرده ژاپنی در جبهه اقیانوس آرام را قطع می کردند. قطع عضو کارکنان خدماتی ژاپنی شامل بردن اعضای بدن به عنوان «یادگاری جنگی» و «غنائم جنگی» بود. دندانها و جمجمه ها بیش از همه به عنوان غنیمت برده می شد گرچه دیگر اعضای بدن هم جمع آوری می شد.
پدیده «غنیمت بردن» به حدی شایع بود که بحث در مورد آن در مجلات و روزنامه ها شدیداً رخ می داد و گزارش شده شخص فرانکلین روزولت از یک نماینده کنگره یک نامه بازکن ساخته شده از بازوی یک انسان هدیه گرفته بود (او بعداً دستور داد هدیه بازگردانده شده و به نحو مناسبی به خاک سپرده شود). این رفتار رسماً در ارتش آمریکا که رهنمود اضافه ای در ۱۹۴۲ در محکومیت آن به طور خاص صادر کرده بود ممنوع بود. به هرحال این رفتار در سرتاسر جنگ در جبهه اقیانوس آرام ادامه یافت و منجر به کشف مکرر جمجمه های غنیمتی رزمندگان ژاپنی در دست آمریکاییان و تلاشهای آمریکا و ژاپن برای بازگردانی بازمانه مردگان ژاپنی شد.
دیدگاه رایجی در آمریکا وجود داشت که ژاپنی ها از انسان پست تر اند. خشمی مردمی هم ناشی از حمله ناگهانی ژاپن به پرل هاربر وجود داشت که تعصبات نژادی پیش از جنگ را شدت بخشید. رسانه های آمریکا به تبلیغ این دید نسبت به ژاپنیها کمک کردند، مثلاً آنان را «جانوران زرد» توصیف کردند. در فیلم رسمی نیروی دریایی ایالات متحده قوای ژاپنی چون موشهای زنده غرولند کن نشان داده می شوند. ترکیب نژادگرایی آمریکایی که با تبلیغات جنگی آمریکا زیادتر شده بود، نفرت ناشی از تجاوز جنگی ژاپن و جنایات واقعی و ساختگی ژاپن منجر به نفرت عمومی از ژاپنیها شد و گرچه مخالفتهایی در بین دیگر قضات نظامی نسبت به قطع عضو وجود داشت «برای بسیاری از آمریکاییان دشمن ژاپنی چیزی بیش از یک حیوان نبود و سوء استفاده از بقایای او بی هیچ ننگ اخلاقی انجام می شد.»
پدیده «غنیمت بردن» به حدی شایع بود که بحث در مورد آن در مجلات و روزنامه ها شدیداً رخ می داد و گزارش شده شخص فرانکلین روزولت از یک نماینده کنگره یک نامه بازکن ساخته شده از بازوی یک انسان هدیه گرفته بود (او بعداً دستور داد هدیه بازگردانده شده و به نحو مناسبی به خاک سپرده شود). این رفتار رسماً در ارتش آمریکا که رهنمود اضافه ای در ۱۹۴۲ در محکومیت آن به طور خاص صادر کرده بود ممنوع بود. به هرحال این رفتار در سرتاسر جنگ در جبهه اقیانوس آرام ادامه یافت و منجر به کشف مکرر جمجمه های غنیمتی رزمندگان ژاپنی در دست آمریکاییان و تلاشهای آمریکا و ژاپن برای بازگردانی بازمانه مردگان ژاپنی شد.
دیدگاه رایجی در آمریکا وجود داشت که ژاپنی ها از انسان پست تر اند. خشمی مردمی هم ناشی از حمله ناگهانی ژاپن به پرل هاربر وجود داشت که تعصبات نژادی پیش از جنگ را شدت بخشید. رسانه های آمریکا به تبلیغ این دید نسبت به ژاپنیها کمک کردند، مثلاً آنان را «جانوران زرد» توصیف کردند. در فیلم رسمی نیروی دریایی ایالات متحده قوای ژاپنی چون موشهای زنده غرولند کن نشان داده می شوند. ترکیب نژادگرایی آمریکایی که با تبلیغات جنگی آمریکا زیادتر شده بود، نفرت ناشی از تجاوز جنگی ژاپن و جنایات واقعی و ساختگی ژاپن منجر به نفرت عمومی از ژاپنیها شد و گرچه مخالفتهایی در بین دیگر قضات نظامی نسبت به قطع عضو وجود داشت «برای بسیاری از آمریکاییان دشمن ژاپنی چیزی بیش از یک حیوان نبود و سوء استفاده از بقایای او بی هیچ ننگ اخلاقی انجام می شد.»