اتساع زمان

اتساع زمان یکی از مفاهیم فیزیکی مربوط به نظریه نسبیت خاص آلبرت اینشتین هست که مبنی بر پایه نسبیت این گونه بیان می شود که از دید دو ناظر با سرعت متفاوت ، گذر زمان متفاوت بررسی می شود.در مثال آزمایشی ساده: یکی با دو سرعت نزدیک به سرعت نور و سرعتی کمتر از سرعت نور (به طوری که دو بردار سرعت با هم زاویه غیر از ۱۸۰ و صفر درجه بسازند"برای احساس بهتر پدیده اتساع") فرض می شود و ناظر دوم ساکن فرض می شود. به طور کلی هرچه با سرعت بیشتری حرکت کنیم، زمان کندتر می گذرد واین دو رابطهٔ معکوس دارند.
در این نظریه ۲ نمونه از اتساع زمان بررسی شده است. در نسبیت خاص، ساعت هایی که نسبت به یک فرد مشاهده کننده اندازه گیری می شوند به کندی کار می کنند. برای نمونه اگر دو جسم داشته باشیم که یکی از آن ها جسم ۱ است و دیگری جسم ۲ و جسم اول با سرعت بیشتری نسبت به جسم دوم حرکت کند در این حالت گفته می شود که زمان برای جسم اول به طور محسوسی کند می شود. چنانچه این توسط ساعت اندازه گیری شود عقربه های ساعت در حالت اول به کندی کار می کنند.درنسبیت عام ساعت برای جسمی کند کار می کند که نزدیک نیروی گرانشی قوی مانند یک سیاره قرار گرفته است.
فرمول برای محاسبه اتساع زمان در نسبیت خاص به شرح ذیل است:
که