ابکاری

آبکاری. آبکاری یک روش پوشش دهی سطح است که در آن یک فلز بر روی یک سطح رسانا پوشش داده می شود. آبکاری برای صدها سال انجام شده است؛ همچنین برای تکنولوژی مدرن اهمیت دارد. پوشش دادن برای تزئینات اشیاء، مهار خوردگی، بهبود دوام پذیری، سخت شدن، بهبود پوشیدگی، کاهش اصطکاک، بهبود چسبندگی رنگ، تغییر هدایت، بهبود بازتابی IR، محافظت در برابر تابش و دیگر اهداف از جمله مزایای آبکاری می باشند.
آندش
گالوانیزه کردن
خوردگی
الکتروگالوانیزاسیون
فدراسیون علوم و مهندسی مواد
لایه نشانی رسوبات نازک، اشیای کوچک را به عنوان یک اتم پوشانده است، بنابراین استفاده از پوشش در فناوری نانو به کار می رود.
چندین روش آبکاری وجود دارد. در یک روش یک سطح جامد با یک ورق فلزی پوشیده شده و سپس برای اتصال آنها از گرما و فشار استفاده می شود. دیگر تکنیک های پوشش دادن عبارتند از: آبکاری، رسوب بخار تحت خلاء و لایه نشانی پاششی. به تازگی، پوشش دهی اغلب به استفاده از مایعات اشاره دارد. متالیزه کردن به فلز پوشش بر روی اشیای غیر فلزی اشاره دارد.
در پوشش دهی الکتریکی، یک فلز یونی که با الکترونها تأمین می شود پوششی غیر یونی روی یک بستر ایجاد می کند. یک سیستم رایج شامل یک محلول شیمیایی با فرم یونی فلز، یک آند (مثبت شارژ شده) است که ممکن است شامل فلزی که اندود شده (یک آند انحلال پذیر) یا یک آند نامحلول (معمولاً کربن، پلاتین، تیتانیوم، سرب یا فولاد) و در نهایت، یک کاتد (بار منفی) که در آن الکترونها برای تولید یک فیلم از فلز غیر یونی عرضه می شوند.