پادشاه دائموسین یا تموشین (۴۴-۱۸ میلادی) سومین پادشاه گوگوریو به عنوان خدای جنگ شناخته می شود.معنی ادبی تموشین ” بزرگ پادشاه مقدس مبارز” می باشد.همانطور که لقب وی نشان می دهد، پادشاه کشورهای همسایه زیادی را در طول عمر خود تصرف نمود و باعث گسترش بسیار زیاد وسعت گوگوریو در دوران ابتدایی آن شد.
پیش از تاریخدوره جولموندوره میومانگوجوسان (چوسان کهن) ۲۳۳۳ تا ۱۰۸ ق.م. استان جینسه امپراتوری نخست: ۱۰۸ تا ۵۷ ق.م. بویو، اوکجه، دونگاییسم هان: ما، بایون، جینسه امپراتوری: ۵۷ ق.م. تا ۶۶۸ میلادیگوگوریو ۳۷ ق.م. تا ۶۶۸ میلادیباکجه ۱۸ ق.م. تا ۶۶۰ میلادیشیلا ۵۷ ق.م. تا ۹۳۵ میلادیگایا ۴۲ تا ۵۶۲استان های شمالی-جنوبی: ۶۹۸ تا ۹۳۵شیلای متحد ۶۶۸ تا ۹۳۵گوگوریو کوچک ۶۹۹ تا ۸۲۰بالهایی ۶۹۸ تا ۹۲۶آخرین سه امپراتوری ۸۹۲ تا ۹۳۵گوگوریو جدید، باکجه جدید، شیلاگوریو ۹۱۸ تا ۱۳۹۲چوسان ۱۳۹۲ تا ۱۸۹۷امپراطوری کره ۱۸۹۷ تا ۱۹۱۰سلطه ژاپن ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵دولت در تبعید کره ۱۹۱۹ تا ۱۹۴۸تقسیم کره ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸کره شمالی، کره جنوبی ۱۹۴۸–تاکنونجنگ کره ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳
پادشاه دائموسین در سال چهارم بعد از میلاد به عنوان سومین پسر پادشاه یوری (دومین حاکم گوگوریو) متولد شد.به عنوان یک شاهزاده جوان، نام وی موهیول بود.از کودکی وی باهوش، محکم و کاردان بود.او به خاطر خدمات ارزنده اش در نبرد با پادشاهی شمالی یعنی بویو، به عنوان ولیعهد منصوب شد.روابط با این کشور قدرتمند بزرگترین وظیفه وی بعد از پادشاه شدنش در سن ۱۴ سالگی بود.در چهارمین سال ساطنتش، پادشاه شجاعانه حمله ای را علیه بویو ترتیب داد.اما این نبرد به مانند نبرد دیوید و گلیات بود زیرا پادشاهی نوپای گوگوریو کشور قدرتمند بویو را که در آن زمان قابلیت این را داشت که برای یک نبرد بیشتر از۵۰ هزار نفر را مسلح کند، به چالش کشیده بود.لشکر کشی رؤیا پردازانهٔ پادشاه با یک شکست خوردکننده پایان یافت در حالی که پادشاه خودش به سختی از مرگ فرار کرد.اما پادشاه خاضعانه پذیرفت که این شکست تقصیر وی بوده است و حتی شخصاً از سربازان زخمی مراقبت نمود.زیر دستان وی به او بیشتر از همه کس احترام می گذاشتند و آن ها به شدت مصمم بودند تا زیر لوای پادشاه بزرگ متحد باشند.در حالی که پادشاه یک جنگ را باخت،او هرگز در سیاست شکست نخورد.او در تقویت اتحاد درونی توانا بود و هرگز اجازه نداد تا کشورش مجدداً صدمه ببیند.در مقابل، بویو به دلیل کشمکش های داخلی بعد از جنگ تقسیم شده بود و سرانجام خاک آن ضمیمه گوگوریو شد.
لشکر کشی نظامی پادشاه تموشین برای گسترش وسعت کشور همچنان ادامه می یافت.در حالی که او چندین قبیله کوچک تر را تصرف می کرد،وی هرگز روستاهای مناطق تصرف شده را غارت نمی کرد.به جای غارت، وی آن ها را در داخل خاک گوگوریو ضمیمه می کرد و ساکنان محلی را به عنوان مردم خود می پذیرفت.مناطق همسایه به این نکته پی بردند که گوگوریو یک تصرف کنندهٔ وحشی نمی باشد بلکه یک کشور قدرتمند می باشد که توسعهٔ خود را دنبال می کند.بعضی از قبایل داوطلبانه به گوگوریو تسلیم می شدند.
پیش از تاریخدوره جولموندوره میومانگوجوسان (چوسان کهن) ۲۳۳۳ تا ۱۰۸ ق.م. استان جینسه امپراتوری نخست: ۱۰۸ تا ۵۷ ق.م. بویو، اوکجه، دونگاییسم هان: ما، بایون، جینسه امپراتوری: ۵۷ ق.م. تا ۶۶۸ میلادیگوگوریو ۳۷ ق.م. تا ۶۶۸ میلادیباکجه ۱۸ ق.م. تا ۶۶۰ میلادیشیلا ۵۷ ق.م. تا ۹۳۵ میلادیگایا ۴۲ تا ۵۶۲استان های شمالی-جنوبی: ۶۹۸ تا ۹۳۵شیلای متحد ۶۶۸ تا ۹۳۵گوگوریو کوچک ۶۹۹ تا ۸۲۰بالهایی ۶۹۸ تا ۹۲۶آخرین سه امپراتوری ۸۹۲ تا ۹۳۵گوگوریو جدید، باکجه جدید، شیلاگوریو ۹۱۸ تا ۱۳۹۲چوسان ۱۳۹۲ تا ۱۸۹۷امپراطوری کره ۱۸۹۷ تا ۱۹۱۰سلطه ژاپن ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵دولت در تبعید کره ۱۹۱۹ تا ۱۹۴۸تقسیم کره ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸کره شمالی، کره جنوبی ۱۹۴۸–تاکنونجنگ کره ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳
پادشاه دائموسین در سال چهارم بعد از میلاد به عنوان سومین پسر پادشاه یوری (دومین حاکم گوگوریو) متولد شد.به عنوان یک شاهزاده جوان، نام وی موهیول بود.از کودکی وی باهوش، محکم و کاردان بود.او به خاطر خدمات ارزنده اش در نبرد با پادشاهی شمالی یعنی بویو، به عنوان ولیعهد منصوب شد.روابط با این کشور قدرتمند بزرگترین وظیفه وی بعد از پادشاه شدنش در سن ۱۴ سالگی بود.در چهارمین سال ساطنتش، پادشاه شجاعانه حمله ای را علیه بویو ترتیب داد.اما این نبرد به مانند نبرد دیوید و گلیات بود زیرا پادشاهی نوپای گوگوریو کشور قدرتمند بویو را که در آن زمان قابلیت این را داشت که برای یک نبرد بیشتر از۵۰ هزار نفر را مسلح کند، به چالش کشیده بود.لشکر کشی رؤیا پردازانهٔ پادشاه با یک شکست خوردکننده پایان یافت در حالی که پادشاه خودش به سختی از مرگ فرار کرد.اما پادشاه خاضعانه پذیرفت که این شکست تقصیر وی بوده است و حتی شخصاً از سربازان زخمی مراقبت نمود.زیر دستان وی به او بیشتر از همه کس احترام می گذاشتند و آن ها به شدت مصمم بودند تا زیر لوای پادشاه بزرگ متحد باشند.در حالی که پادشاه یک جنگ را باخت،او هرگز در سیاست شکست نخورد.او در تقویت اتحاد درونی توانا بود و هرگز اجازه نداد تا کشورش مجدداً صدمه ببیند.در مقابل، بویو به دلیل کشمکش های داخلی بعد از جنگ تقسیم شده بود و سرانجام خاک آن ضمیمه گوگوریو شد.
لشکر کشی نظامی پادشاه تموشین برای گسترش وسعت کشور همچنان ادامه می یافت.در حالی که او چندین قبیله کوچک تر را تصرف می کرد،وی هرگز روستاهای مناطق تصرف شده را غارت نمی کرد.به جای غارت، وی آن ها را در داخل خاک گوگوریو ضمیمه می کرد و ساکنان محلی را به عنوان مردم خود می پذیرفت.مناطق همسایه به این نکته پی بردند که گوگوریو یک تصرف کنندهٔ وحشی نمی باشد بلکه یک کشور قدرتمند می باشد که توسعهٔ خود را دنبال می کند.بعضی از قبایل داوطلبانه به گوگوریو تسلیم می شدند.
wiki: دائموسین