حادثه بریجتون (انگلیسی: Bridgeton incident) حادثه ای در تاریخ ۲۴ ژوئیه ۱۹۸۷ بود که طی آن سوپرتانکر آمریکایی اس اس بریجتون با مین های دریایی در نزدیکی جزیره فارسی در خلیج فارس برخورد کرد و آسیب دید. این کشتی در جریان سفری دریایی در نخستین کاروان عملیات اراده جدی بود. این عملیات توسط ارتش آمریکا برای حفاظت از نفتکش های کویتی از حمله ایران در ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸ در زمان جنگ نفت کش ها در اواخر جنگ ایران و عراق طراحی شده بود. انفجار یک مین دریایی ایرانی در کانال کشتیرانی خلیج، بدنه بیرونی کشتی بریجتون را آسیب رساند، اما مانع از تکمیل سفر آن نشد.
نادر مهدوی
طی یک سال از آغاز جنگ ایران و عراق در سال ۱۹۸۰، عراق حمله به کشتی های حامل نفت از بنادر ایران را آغاز کرد و به دنبال ترساندن متحدان و شرکای تهران و همچنین محرومیت ایران از درآمدهای نفتی بود. در سال ۱۹۸۴، ایران شروع به پیگیری ماجرا کرد و به تانکرهای کشورهایی که در جنگ از عراق پشتیبانی می کردند، حمله کرد. در سال ۱۹۸۷، کویت که کشتی هایش نفت عراق را حمل می کردند، از اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده درخواست کمک نظامی کرد. در ابتدا، مسکو پیشنهاد کرد تا سه تانکر نفتی که پرچم شوروی را نصب کرده اند، به کویت قرض دهد و توسط نیروی دریایی شوروی از آن ها محافظت کند. در پاسخ، ایالات متحده پیشنهاد کرد که تانکرهای کویت با برافراشتن پرچم های آمریکا حرکت کنند و در کاروان های محافظت شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده رفت وآمد کنند. این کاروان با نام عملیات اراده جدی نامگذاری شد.
برای محافظت از تانکرهای کویت، چهار ناو هواپیمابر، سه ناو جنگی و یک ناوشکن در خلیج فارس و تنگه هرمز یا در اطراف آن، تجمیع شده بودند. همچنین در حالی که کشتی جنگی یواس اس میزوری، دو ناو جنگی دیگر و یک حامل هلیکوپتر، در حال گشت زنی در منطقه بودند، ناو هواپیمابر ایالات متحده یواس اس کانستلیشن و خدمه آن نیز در نزدیکی اقیانوس هند قرار داشتند. طرح عملیات خواستار کاروان هایی بود که توسط سه یا چهار کشتی جنگی ایالات متحده و هواپیماهای قابل حمل، از جمله هواپیمای تهاجمی A-6، جنگنده های F / A-18، هواپیماهای EA-6B و جنگنده های F-14 محافظت شوند.
در ۲۱ ژوئیه ۱۹۸۷، کشتی ۴۱۴٬۲۶۶ تُنی بریجتون و تانکر گازی ۴۸٬۲۳۳ تُنی پرینس گاز از حوزه خلیج عمان تحت حفاظت سه کشتی جنگی ایالات متحده در اولین کاروان عملیات اراده جدی شروع به حرکت کردند. این کاروان از تنگه هرمز بدون حادثه عبور کرد، هرچند چهار جنگنده F-4 ایران به این گروه نزدیک شدند.
نادر مهدوی
طی یک سال از آغاز جنگ ایران و عراق در سال ۱۹۸۰، عراق حمله به کشتی های حامل نفت از بنادر ایران را آغاز کرد و به دنبال ترساندن متحدان و شرکای تهران و همچنین محرومیت ایران از درآمدهای نفتی بود. در سال ۱۹۸۴، ایران شروع به پیگیری ماجرا کرد و به تانکرهای کشورهایی که در جنگ از عراق پشتیبانی می کردند، حمله کرد. در سال ۱۹۸۷، کویت که کشتی هایش نفت عراق را حمل می کردند، از اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده درخواست کمک نظامی کرد. در ابتدا، مسکو پیشنهاد کرد تا سه تانکر نفتی که پرچم شوروی را نصب کرده اند، به کویت قرض دهد و توسط نیروی دریایی شوروی از آن ها محافظت کند. در پاسخ، ایالات متحده پیشنهاد کرد که تانکرهای کویت با برافراشتن پرچم های آمریکا حرکت کنند و در کاروان های محافظت شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده رفت وآمد کنند. این کاروان با نام عملیات اراده جدی نامگذاری شد.
برای محافظت از تانکرهای کویت، چهار ناو هواپیمابر، سه ناو جنگی و یک ناوشکن در خلیج فارس و تنگه هرمز یا در اطراف آن، تجمیع شده بودند. همچنین در حالی که کشتی جنگی یواس اس میزوری، دو ناو جنگی دیگر و یک حامل هلیکوپتر، در حال گشت زنی در منطقه بودند، ناو هواپیمابر ایالات متحده یواس اس کانستلیشن و خدمه آن نیز در نزدیکی اقیانوس هند قرار داشتند. طرح عملیات خواستار کاروان هایی بود که توسط سه یا چهار کشتی جنگی ایالات متحده و هواپیماهای قابل حمل، از جمله هواپیمای تهاجمی A-6، جنگنده های F / A-18، هواپیماهای EA-6B و جنگنده های F-14 محافظت شوند.
در ۲۱ ژوئیه ۱۹۸۷، کشتی ۴۱۴٬۲۶۶ تُنی بریجتون و تانکر گازی ۴۸٬۲۳۳ تُنی پرینس گاز از حوزه خلیج عمان تحت حفاظت سه کشتی جنگی ایالات متحده در اولین کاروان عملیات اراده جدی شروع به حرکت کردند. این کاروان از تنگه هرمز بدون حادثه عبور کرد، هرچند چهار جنگنده F-4 ایران به این گروه نزدیک شدند.
wiki: حادثه بریجتون