خاستگاه پالاواییان

شواهد تاریخی، انسان شناختی و زبان شناختی جدید، بیانگر این است که سلسلهٔ «پالاوا» احتمالاً هم تبار پارتیان بوده اند و نام ‹‹پالاوا›› نیز صورتی دیگر از واژهٔ شناخته شدهٔ سانسکریت «پَهْلَوَه» می باشد.
دکتر ‹‹پ. کارنِگی›› ، ‹‹پَهْلووَه››ها را همان مردمی می داند که به زبان پهلوی سخن می گفته اند و پهلوی نیز از جمله زبانهایی است که در ایران بدان تکلم می شده است (پس ایشان همانها یاگروهی از آنانی هستندکه در زبان فارسی «پهلویان» خوانده می شوند) .دکتر ‹‹ج. بیولِر›› نیز می گوید که ‹‹پَهْلَوَه›› و اصل ایرانی آن، یعنی «پَهْلَوْ»، صورت تغییریافتهٔ «پَرْثَوَه» هستند .
باید به این نکته توجه نمود که در نسخه های متفاوت «پورانا»ها، در جایی ازواژهٔ «پَهلَوَه» و در جایی دیگر برای نامیدن همان گروه از مردم از واژهٔ «پالاوا» استفاده شده است .
‹‹پالاوا››ها آن دسته از ‹‹پَهلَوَه››ها یا پهلویان بوده اند که هم پیمان با «سَکَه»ها (یا ‹‹سَکا››ها) و «کَمبُجَه»ها، به تدریج در طی سده های دوم و یکم پیش از میلاد به درون شبه قاره نفوذ کردند و در سده های نخستین مسیحیت در جنوب و جنوب غربی هند مسکن گزیدند . در «مَرْکِنْدِیا پورانا» که یکی از پوراناها می باشد و نیز در «بْرْهَت سَمْهیتا»، آشکارا شواهدی است مبنی بر اینکه سکونتگاههای پهلوه ها و کمبُجَه ها در جنوب غرب هندوستان امروزی بوده است .