حادثه ریزش سقف فرودگاه مهراباد

حادثه ریزش سقف فرودگاه مهرآباد. ریزش سقف فرودگاه مهرآباد رویدادیست که در ۱۴ آذرماه ۱۳۵۲ (۵ دسامبر۱۹۷۳ میلادی) در یکی از سالن های انتظار فرودگاه مهرآباد رخ داد. در این حادثه، دست کم ۱۷ نفر کشته و ده ها نفر مجروح شدند. گفته می شود نشستن برف سنگین باعث ریزش سقف شده بود. قابل ذکر است که ستون نگهدارندهٔ سقف سالن به دلیل انجام پاره ای از عملیات عمرانی به صورت موقت برداشته شده بود. به گفته علی ملک از کارکنان شرکت آیبک-Ibac-(مجری بروزرسانی سیستم ناوبری برج مراقبت فرودگاه) که ساعتی قبل از حادثه در سالن حضور داشته، وی ابتدا منشی دفتر اطلاعات و سپس مدیر سالن را در جریان خطری که بر اثر برداشتن ستون و ریزش سنگین برف در حال شکل گیری است گذارده، اما مدیر سالن باذکر این موضوع که این عملیات کاملاً کنترل شده و مهندسی می باشد ترتیب اثری به این هشدار به هنگام نداده است.
جلیل توحیدی، از زبان شناسان ایرانی بود که در این حادثه کشته شد. ابتدا پای او دچار شکستگی شد و در بیمارستان بستری گردید، اما حدود یک هفته بعد به دلیل ایجاد لخته در خون درگذشت. توحیدی دوره دکتری زبان شناسی را در دانشگاه لندن گذراند. کتاب «پژوهشی در صوت شناسی فارسی جدید» که به آهنگ و ویژگی های وابسته در فارسی می پردازد، رساله دکتری اوست که اکنون به عنوان کتاب درسی در دانشگاه های ایران تدریس می شود. علی محمد حق شناس کتاب «آواشناسی» خود را به او تقدیم کرده است.
پس از این حادثه، نهاد اورژانس با همکاری کشور آمریکا رسماً در ایران تأسیس شد. قبل از آن، هیچ سیستم ازپیش طراحی شده ای برای کمک رسانی و انتقال مجروحین به بیمارستان در این گونه حوادث ناگهانی وجود نداشت.
سالن مربوطه در زمان مدیر عاملی ابوالحسن ابتهاج ساخته شده بود و این حادثه به اتهامات قبلی ابتهاج، یک پرونده دیگر اضافه کرد.