کلمه جو
صفحه اصلی

خاچی خاچیک

دانشنامه عمومی

دانایی، حسین (۱۳ مرداد ۱۳۸۹). «غم در موسیقی ایران …». روز آنلاین. بایگانی شده از اصلی در ۹ اوت ۲۰۱۸. دریافت شده در ۳ اوت ۲۰۱۸.نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (رده)
صلواتی، کامران (۱۳۹۵). «معرفی و تحلیل محتوای نخستین نقدهای آثار شنیداری موسیقی در نشریات تخصصی موسیقی ایران از سال ۱۳۱۸ تا ۱۳۴۰ش». فصلنامه موسیقی ماهور (۷۴): ۹۳–۱۱۸.
عظیمی نژادان، علی (۲۵ بهمن ۱۳۹۶). «موسیقی هنوز حوزه ممنوعه است». ایلنا. بایگانی شده از اصلی در ۸ اوت ۲۰۱۸. دریافت شده در ۳ اوت ۲۰۱۸.نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (رده)
«فرهاد فخرالدینی، هنرمندی پرکار با پنج دهه فعالیت حرفه ای». ایرنا. ۲۱ اسفند ۱۳۹۶. بایگانی شده از اصلی در ۸ اوت ۲۰۱۸. دریافت شده در ۳ اوت ۲۰۱۸.
«استادان موسیقی یاد محمدتقی مسعودیه را گرامی داشتند». خبرگزاری مهر. ۲۶ آذر ۱۳۸۴. بایگانی شده از اصلی در ۸ اوت ۲۰۱۸. دریافت شده در ۳ اوت ۲۰۱۸.
نصیری فر، حبیب الله (۱۳۸۳). مردان موسیقی سنتی و نوین ایران. ۴. تهران: آتیه. ص. ۸۵–۸۶.
خاچی خاچیک که با نام خاچی خاچی، دکتر خاچی یا دکتر خاچیک نیز شناخته می شود، یک پژوهشگر موسیقی و موسیقی شناس ایرانی-ارمنی است. از او به عنوان اولین کسی که نظام طبقه بندی دستگاهی موسیقی ایرانی را به غرب معرفی کرد یاد شده است.
خاچی در تهران تحصیل کرد و سپس به آلمان رفت و در آنجا دکترا گرفت. او در زمینهٔ موسیقی ایرانی پژوهش کرد و مقاله هایی به فارسی و آلمانی در مورد موسیقی ایرانی منتشر کرده است. وی مدتی نیز مدرس موسیقی بود. خاچی جزو گروهی اقلیت در موسیقی دانان ایرانی است که تعداد دستگاه های موسیقی ایرانی را ۱۲ عدد می دانند (بر خلاف اکثریت، که تعدادشان را ۷ عدد می دانند).
خاچی در تهران تحصیل کرد. سپس به کلن رفت و در دانشگاه کلن در مقطع دکترای موسیقی شناسی فارغ التحصیل شد. موضوع پایان نامه دکترای وی «دستگاه: مطالعات روی موسیقی نوین ایرانی» بود که در آن محتوای ردیف میرزا عبدالله را توضیح داده بود. استاد راهنمای او برای این پایان نامه، ماریوس اشنایدر بود.


کلمات دیگر: