عبدالکریم جیلی

عبدالکریم جیلی یا جیلانی یا گیلانی (۷۶۷–۸۲۶ قمری) از صوفیان و نویسندگان قرن هشتم و نهم است.
وی در اول محرم سال ۷۶۷ قمری متولد شد.درباره زادگاه جیلی اختلاف نظر وجود دارد.عموم پژوهشگران به نسخه خطی قابَ قوسین و ملتقی الناموسین اشاره می کنند که در آن جیلی خود را چنین معرفی کرده است: «عبدالکریم بن ابراهیم بن عبدالکریم بن خلیفة بن احمد بن محمود، الکیلانی نسباً، البغدادی اصلاً، الربیعی عرباً، الصوفی حسباً».اینکه جیلی خود را اصالتاً بغدادی و از حیث نسب گیلانی دانسته، موجب شده است تا درباره زادگاه او دو نظر مطرح شود: گولدتسیهر وی را منتسب به جیل، روستایی در حوالی بغداد، دانسته. است.نیکلسون و، به تبع وی، کوربن و همچنین علامه حسن زاده آملی نسبت جیلی را به گیلان، استان شمالی ایران، می رسانند.غُنَیمی، با ذکر دلایلی، قاطعانه یمن را زادگاه جیلی دانسته است.
عبدالکریم جیلی در جوانی به ایران و سپس هند رفت و زبان فارسی را در ایران آموخت.
وی دارای کتاب های بسیاری است که بیش از همه الانسان الکامل (اشتباه لینک شده است لطفا بررسی کنید)وی معروف است که به فارسی ترجمه شده و مرتضی مطهری در کتاب انسان کامل از آن یاد می کند و تیتوس بورکهارت هم آن را به فرانسه ترجمه کرده است. جیلی همچنین کتابی با نام الناموس الاعظم دارد که در بیست جلد است و جلد ۱۲ آن را که نسیم السحر نام دارد، شیخ قاسم طهرانی در بیروت چاپ کرده است.