طحانة. [ طِ ن َ ] (ع اِمص ) آسیاگری . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آسیابانی .
طحانه
لغت نامه دهخدا
( طحانة ) طحانة. [ طَح ْ حا ن َ ] ( ع ص ) مؤنث طحان است. زنی که پیشه او آسیاگری باشد.
طحانة. [ طَح ْ حا ن َ ] ( ع اِ ) شتر بسیار.( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). || آس اشتر.( مهذب الاسماء ). آسیا که با شتر گردد. ستور آس. آسیاکه به ستور گردد. || آس که به آب گردد.
طحانة. [ طِ ن َ ] ( ع اِمص ) آسیاگری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آسیابانی.
طحانة. [ طَح ْ حا ن َ ] ( ع اِ ) شتر بسیار.( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). || آس اشتر.( مهذب الاسماء ). آسیا که با شتر گردد. ستور آس. آسیاکه به ستور گردد. || آس که به آب گردد.
طحانة. [ طِ ن َ ] ( ع اِمص ) آسیاگری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آسیابانی.
طحانة. [ طَح ْ حا ن َ ] (ع اِ) شتر بسیار.(منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). || آس اشتر.(مهذب الاسماء). آسیا که با شتر گردد. ستور آس . آسیاکه به ستور گردد. || آس که به آب گردد.
طحانة. [ طَح ْ حا ن َ ] (ع ص ) مؤنث طحان است . زنی که پیشه ٔ او آسیاگری باشد.
کلمات دیگر: