( فتنه جو ی ) ( صفت ) ۱ - آنکه در پی ایجاد آشوب باشد فتنه انگیز ۲ - سپاهی جنگجو .
فتنه جو ی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فتنه جوی. [ ف ِ ن َ / ن ِ ] ( نف مرکب ) فتنه جو :
ای فلک زود گرد، وای بر آن
کو به تو فتنه جوی مفتون شد.
ای فلک زود گرد، وای بر آن
کو به تو فتنه جوی مفتون شد.
ناصرخسرو.
رجوع به فتنه جو شود.پیشنهاد کاربران
فتنه جوی : ستیزه گر .
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص 437 ) .
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص 437 ) .
فتانه/فتان
کلمات دیگر: