فتح بن موسی. [ ف َ ح ِ ن ِ سا ] ( اِخ ) ابن حماد الاموی الجزایری القصری. به سال 588 هَ. ق. / 1192 م. در جزیرةالخضرامتولد شد. وی فقیهی آشنا به علم و ادب و حکمت و منطق بود. به بغداد و حماة و دمشق سفر کرد و در نظامیه ٔبغداد به تدریس پرداخت و ریاست دیوان انشاء به او سپرده شد. سپس رهسپار مصر گردید و بر مسند قضا نشست. و در فائزیه تدریس کرد و در آنجا به سال 663 هَ. ق./ 1265 م. درگذشت. از کتابهای او یکی «نظم المفصل للزمخشری » و «نظم سیرة ابن هشام » و «نظم اشارات ابن سینا» و دیگر منظومه ای در علم عروض است. ( از اعلام زرکلی ص 766 ). او را فتح بن موسی الخضراوی نیز گفته اند.
فتح بن موسی
لغت نامه دهخدا
کلمات دیگر: