کهنه کار ٠ آنکه مدتی دراز به حرف. اشتغال ورزد ٠
کهن پیشه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کهن پیشه. [ک ُ هَم ْ / هُم ْ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) کهنه کار. آنکه مدتی دراز به حرفه ای اشتغال ورزیده باشد :
در این پیشه چون پیشوای نوی
کهن پیشگان را مکن پیروی.
در این پیشه چون پیشوای نوی
کهن پیشگان را مکن پیروی.
نظامی.
کلمات دیگر: