<div class="boxBd">کهدانی. [ ک َ ] ( ص نسبی ) منسوب به کهدان : سگ کهدانی. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). که در کهدان آسوده زیَد و تن پرور بماند : <br>پیش نایند همی هیچ مگرکز دور<br>بانگ دارند همی چون سگ کهدانی.<div class="au">ناصرخسرو.</div>سگ کهدانی ارچه فربه شد<br>نه ز تازی شکار را به شد.<div class="au">سنایی.</div>اف از این مهتران سیل آور<br>تف بر این خواجگان کهدانی.<div class="au">سنائی ( دیوان چ مظاهر مصفا ص 242 ).</div>به منبر کی رود هرگز سری کآن نیست منقادت <br>شکاری کی تواندشد سگی کآن هست کهدانی ؟<div class="au">مجیرالدین بیلقانی.</div></div>

کهدانی. [ ک َ ] ( ص نسبی ) منسوب به کهدان : سگ کهدانی. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). که در کهدان آسوده زیَد و تن پرور بماند : پیش نایند همی هیچ مگرکز دور بانگ دارند همی چون سگ کهدانی. ناصرخسرو. سگ کهدانی ارچه فربه شد نه ز تازی شکار را به شد. سنایی. اف از این مهتران سیل آور تف بر این خواجگان کهدا

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">( صفت ) منسوب به کهدان : تف بر این خواجگان کهدانی . ( سنائی )</div>

( صفت ) منسوب به کهدان : تف بر این خواجگان کهدانی . ( سنائی )

کهدانی

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا