( کهن آوازه ) که آواز. قدیم دارد ٠ که شهرتی دیرین دارد ٠
کهن اوازه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( کهن آوازه ) کهن آوازه. [ ک ُ هََ / هَُ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) که آوازه ای قدیم دارد. که شهرتی دیرین دارد :
پیشتر از جنبش این تازگان
نوسفران و کهن آوازگان.
پیشتر از جنبش این تازگان
نوسفران و کهن آوازگان.
نظامی.
کلمات دیگر: