دندان شکستن

دندان افکندن . خرد کردن دندان .

دندان شکستن. [ دَ ش ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) دندان افکندن. خرد کردن دندان. سَن . ( تاج المصادر بیهقی ) :
گر به سنگ ستمم عشق تو دندان شکند
دل ز لبهای تو دندان طمع برنکند.- دندان کسی راشکستن ؛ خرد کردن دندان وی :
ترسم که برآرد آشکارا
آن دندان کز نهان شکستم .- || کنایه از شکست دادن و مغلوب و منکوب کردن او :
دیدم که زبان سگ گزنده ست
دندان جفاش از آن شکستم.