تباه گشتن تبه گردیدن هلاک گشتن کشته شدن . یا مجازا فتنه شدن شیفته گشتن دل بر کسی بستن . یا خراب و فاسد و ضایع گشتن .
تبه گشتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تبه گشتن. [ ت َ ب َه ْ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) تباه گشتن. تبه گردیدن. هلاک گشتن. کشته شدن :
سیامک بدست چنان زشت دیو
تبه گشت و ماند انجمن بی خدیو.
تبه گشتن ما سزد زین گناه.
عروس عزیز و سر انجمن
تبه گشته بر بنده خویشتن.
پراکنده شد لشکر شهریار
سیه گشت روز و تبه گشت کار.
وز جهان عدل پدید آید و انصاف و نظر.
آبله شد دست و زمن گشت پای.
سیامک بدست چنان زشت دیو
تبه گشت و ماند انجمن بی خدیو.
فردوسی ( از اسدی ).
گر ایدونکه این شاه گردد تباه تبه گشتن ما سزد زین گناه.
فردوسی.
|| مجازاً فتنه شدن. شیفته گشتن. دل بر کسی بستن : عروس عزیز و سر انجمن
تبه گشته بر بنده خویشتن.
شمسی ( یوسف و زلیخا ).
|| خراب و فاسد و ضایع گشتن : پراکنده شد لشکر شهریار
سیه گشت روز و تبه گشت کار.
فردوسی.
رسم و آیین تبه گشته بدو گردد راست وز جهان عدل پدید آید و انصاف و نظر.
فرخی.
شیفته شد عقل و تبه گشت رای آبله شد دست و زمن گشت پای.
نظامی.
معلم کتابی را دیدم... ترشروی تلخ گفتار... که عیش مسلمانان بدیدن او تبه گشتی...( گلستان ).
بهمه معانی رجوع به تباه و ترکیبهای تباه و تبه شود.کلمات دیگر: