دندان دراوردن

دندان درآوردن. دندان درآوردن فرایندی است که نوزاد برای اولین بار دارای دندان (دندان های شیری) می شود. این دندان ها معمولاً به صورت دوتایی ظاهر می شوند. فرایند دندان درآوردن می تواند از سه ماهگی آغاز شود و تا سه سالگی ادامه یابد اما معمولاً بین ۶ تا ۱۰ ماهگی اتفاق می افتد. دندان درآوردن به این معنی نیست که ناگهان دندان ها از لثه بالا می آیند بلکه به این صورت است که هورمون هایی در بدن ترشح می شود که به واسطهٔ آن ها یک لایه از سلول های لثه می میرد و لثه از هم جدا می شود و دندان اجازه می یابد تا بالا بیاید.
در اثر دندان درآوردن ممکن است دمای بدن اندکی بالا رود (۳۷٫۸ تا ۳۸٫۳) اما کودک دچار تب نمی شود. بالا رفتن دمای بدن در این دوران به دلیل نوعی عفونت است که برای مثال می تواند از ویروس هرپس سیمپلکس ناشی شود. این عفونت در میان کودکان به فراوانی دیده می شود.
از نزدیک به پنج روز مانده به بیرون آمدن دندان لثه های کودک آب می آورد و کمی متورم می شود و برای او ایجاد درد می کند اما برخی کودکان در این دوران دردی حس نمی کنند.
از جمله نشانه های معمول دندان درآوردن می توان به جویدن و دندان زدن زیاد، ریزش آب دهان، تغییر خلق و خوی کودک و ابراز ناراحتی او اشاره کرد. همچنین در مواردی شاهد بی خوابی، شب زنده داری و اندکی تب هم هستیم. گاهی کودک برای کاهش درد گوش هایش را می کشد تا دردش ساکت شود در موارد شدیدتر ممکن است یک راش ضعیف هم پیرامون دهان دیده شود که به دلیل ناراحتی و خارش پوست در اثر ریزش آب دهان است. گاهی بچه ها به دلیل درد تمایل به خوردن و آشامیدن ندارند. باید توجه داشت که دندان درآوردن در لثه و دهان ایجاد ناراحتی می کند و به بخش های دیگر بدن کاری ندارد.