کهکشان کوتوله

یک کهکشان کوتوله به کهکشانی اطلاق می شود که دارای فقط چند میلیارد ستاره باشد (در مقایسه با کهکشان راه شیری که ۲۰۰–۴۰۰ میلیارد ستاره دارد). ابر ماژلانی بزرگ نیز ۳۰ میلیارد ستاره دارد و به همین دلیل گاهی به عنوان کهکشان کوتوله طبقه بندی می شود.
ویکی پدیای انگلیسی
کهکشان راه شیری چهارده کهکشان کوتوله شناخته شده دارد که به شکل اقماری دور این کهکشان می گردند و مطالعات جدیدتر نشان می دهد که امگا قنطورس (بزرگترین خوشه ستاره ای شناخته شده) در واقع هسته یک کهکشان کوتوله است که در مرکزش یک سیاه چاله قرار دارد.
تعریف دیگر
کهکشان کوتوله به کهکشانی گویند که کم نور و کم جرم است و تعداد ستارگان آن به مراتب کمتر از سایر کهکشان هاست و رصد آنها مشکل است. یک کهکشان به طور کلی سیستم اتصال گرانشی ستاره ای است و همچنین متشکل از گاز و غبار میان ستاره ای و ماده تاریک است. نظریات حاکی از آن است که گرانش ماده تاریک موجب شکل گیری کهکشان ها شده است و کهکشان های کوتوله آزمایشگاه طبیعی ماده تاریک هستند. به همین علت مطالعه کهکشان های کوتوله در مسائلی نظیر چگونگی شکل گیری کهکشان های بزرگ و اینکه چگونه ماده تاریک با ایجاد اتصال موجب شکل گیری آنها می شود، بسیار مؤثر است.