جدول نجومی

جدول نجومی یا تقویم نجومی (زبان لاتین: ephemeris، به زبان یونانی: ἐφημερίς) در اخترشناسی و ناوبری فلکی، موقعیت و وضعیتِ طبیعیِ اجرام و نیز ماهواره ها در آسمان را در فاصلهٔ زمانیِ معینی تعیین کرده و بدست می دهد. به لحاظِ تاریخی، موقعیتِ ستارگان در جدولی چاپی شاملِ داده هایی در فواصلِ منظم و همگونی از تاریخ و زمان قرار داده می شد.
هزاره دومِ پیش از میلاد: جدول های پَچَنگا در دورهٔ وداییِ ستاره شناسیِ هند برنهاده شد.
هزاره یکمِ پیش از میلاد: جدول های ستاره شناسی در نجوم بابلی برنهاده شد.
سدهٔ دومِ میلادی: کتابِ المجسطی و جداولِ دستیِ بطلمیوس برساخته شد.
سدهٔ هشتمِ پس از میلاد: زیجِ ابراهیم فزاری.
سدهٔ نهمِ پس از میلاد: زیجِ محمد بن موسی خوارزمی.
سدهٔ دوازدهمِ پس از میلاد: جداولِ توِلدو که تا حدِ زیادی بر پایهٔ زیجِ منابعِ عربی (منابعِ فارسی به زبانِ عربی) و ستاره شناسی در دوران اسلامی است، بوسیلهٔ ژرار کرمونایی ویرایش شد و پایهٔ ستاره شناسیِ استانداردِ اروپا تا زمانِ جداول الفانسین بود.
سدهٔ سیزدهمِ پس از میلاد: زیج ایلخانی در رصدخانه مراغه در ایران پایه گذاری شد.